29 / 36
29
BOYMANS & MESSAOUD
geregisseerd. De laatste wedstrijden met dat vuurwerk, dat geeft
de spelers bij het betreden van het veld een extra dosis adrenaline
om een goed resultaat neer te zetten.” Ali wil zeker een extra
compliment maken aan al die supporters die de club ondersteunden
bij de uitwedstrijden. “Als je in Velsen, Maastricht en zelfs in
Groesbeek honderden fans in die uitvakken ziet zitten, besef je pas
dat Willem II een hele grote club is, die gewoon op het hoogste
niveau dient te spelen. Bij AZ was dat allemaal even wat anders”.
Je doelt daarbij misschien op de klappers bij elke thuiswedstrijd? “Ja,
al vind ik wel dat deze sfeerverhogend zijn. Je moet dat alleen niet
elke wedstrijd doen, anders wordt het zo’n verplicht nummertje.”
Het voetballen is trouwens goed vertegenwoordigd binnen de
familie Messaoud, want zijn oudere broer voetbalt ook. “Ja, Mo
speelt sinds 2009 bij Topklasser FC Lisse als linkermiddenvelder.
Net als ik heeft hij bij de jeugd van AZ gespeeld, maar liep daar een
kruisbandblessure op. Nadat hij daarvan hersteld was, heeft hij het
nog geprobeerd bij Telstar. Uiteindelijk heeft hij de keus gemaakt om
voor zijn maatschappelijke carrière te kiezen, maar wel op een hoog
amateurniveau te blijven spelen. Helaas revalideert hij nu opnieuw
van een kruisbandblessure, maar volgend seizoen zal hij er zeker
weer staan. Ik denk dat als hij niet al zijn blessures had gehad, hij het
verder geschopt had als ik.”
Het rotgevoel is er niet meer
Voor Ruud Boymans was de overstap naar Willem II een oplossing
in een uitzichtloze situatie. “Gert-Jan Verbeek en ik lagen elkaar niet
en onze karakters botsten regelmatig met elkaar. Ik ben iemand die
aanwezig is, zijn mening heeft en zeker ook geeft. Je kan me zelfs
extravert noemen, hij is meer introvert en dat ging niet samen. Zijn
manier van communiceren is ook zeker niet de mijne en dat merkte
ik dat toen Earnest Stewart me belde met de mededeling dat mijn rol
bij AZ was uitgespeeld.” Had je dat liever van hemzelf gehoord dan?
“Ja, want met Stewart had en heb ik geen problemen en dus heb ik
geprobeerd daarover met Verbeek in gesprek te geraken. Dat lukte
niet en toen hield het voor mij snel op. Gelukkig meldde Willem II
zich een paar dagen voor het einde van de transferperiode bij mijn
zaakwaarnemer en was ik er voor mezelf snel uit. Hier bij Willem II
heb ik dat rotgevoel weg kunnen spelen, heb ik mijn steentje aan het
kampioenschap bijgedragen en hebben de supporters me daarvoor
de waardering gegeven die ik bij AZ miste.”
Onafscheidelijk
Bij Willem II staan jullie ook wel bekend als Sjors en Sjimmie! Bij
beide spelers komt er een grote glimlach op het gezicht, voordat
ze een antwoord geven op de vraag. “Omdat we samen een
appartement delen, trek je natuurlijk buiten het veld vaak met elkaar
op”, aldus Ruud. “We runnen samen de huishouding en daarin
maken we elke dag vorderingen”. Toch is het thuisfront belangrijk
voor de geboren Limburger. “Als het schema zo uitkomt, dan ga
ik naar mijn ouders.” Dan gaat er trouwens wel een grote zak met
wasgoed mee, want daarvoor doet de spits graag een beroep op zijn
moeder. “Afwassen, stofzuigen en koken gaat me allemaal prima af,
maar de was laat ik graag aan haar over.” In Limburg zijn ook altijd
de twee oudere zussen van Ruud aanwezig en met hen heeft hij een
goede band. “Michelle werkt met geestelijk beperkten en samen
met haar heb ik ontwikkelingswerk gedaan in Ghana. Carmen werkt
bij Bol.com, maar haar exacte functie weet ik niet precies. Laat ik
zeggen dat ze iets op kantoor doet.”
We zijn nooit in paniek geraakt
Willem II is nu kampioen en de eerste vraag is hoe jullie dit beleefd
hebben? Ali: “Aan het begin van dit seizoen wisten we dat het een
moeilijke klus zou worden om de titel binnen te halen, maar het is
wel altijd het plan geweest om dit te doen.” Toch was de achterstand
bij aanvang van de winterstop tien punten? “Dat klopt, maar we zijn